Never explain, never apologise

Met je meterslange hazentanden

Het komische, of in elk geval komisch bedoelde, Amerikaanse televisieprogramma (vraag je opa of oma maar wat dat is, ‘televisie’) Saturday Night Live persifleerde onlangs de actrice Aimee Lou Wood, die vooral bekend is vanwege haar hazentanden. En je raadt het nooit: ze werd vooral gepersifleerd vanwege haar hazentanden. Wat een beetje de verwachting is natuurlijk als je nou eenmaal van die enorme hazentanden hebt.

Hoe dan ook, Aimee was er niet van gediend te worden gepersifleerd, laat staan vanwege haar nogal enorme hazentanden, en ging vol in huiliehuilie-modus waarbij ze, heel slim, niet naliet te benadrukken dat het allemaal seksisme is en dat het er mee te maken heeft dat ze vrouw is want een man zou echt helemaal nooit worden gepersifleerd vanwege zijn hazentanden (alsof Billy Bob Thornton nooit is gepersifleerd vanwege zijn overbeet, of althans ik kan niet direct een voorbeeld geven van een persiflage waarin Billy Bob en zijn overbeet het slachtoffer zijn, maar ik weet vrijwel zeker dat het gebeurt, want als je zo’n enorme overbeet hebt als Billy Bob vraag je er ook gewoon om daarmee te worden gepersifleerd, dus het is je reinste onzin dat alleen vrouwen zouden worden gepersifleerd met hun mondvol ivoor, al dan niet verpest door orthodontie). 

Uiteraard pikten de main stream media dat op want main stream media zijn altijd blij als ze iemand of iets van SEKSISME kunnen beschuldigen, net zoals main stream media altijd enorm blij zijn als ze weer iemand hebben gevonden die graag SLACHTOFFER wil zijn van het maakt niet uit wat, als het maar traantjes oplevert en als het maar breed kan worden uitgemolken en als er maar een dader kan worden aangewezen, het liefst een dader die man en blank en hetero is, als het even kan, maar ook anderen mogen dader zijn, de main stream media zijn wat dat betreft enorm inclusief, het gaat tenslotte om de slachtoffers die op het schild kunnen worden gehesen. Slachtoffers, slachtoffers, slachtoffers, er kunnen niet genoeg hele en halve kreupele clowns en dubieuze factota voorbijtrekken in een krankzinnige maar oneindige parade van slachtofferschap, de main stream media hebben nooit genoeg, hun honger naar slachtoffers is nooit gestild, als ware het Afrikaanse baby'tjes met opgeblazen buikje in de bloedhitte van de Sahel.

Enfin, Aimee kon dus overal uitgebreid huiliehuilie doen, SNL werd onder druk gezet door de publieke opinie, iets waarvoor zeker televisieprogramma's nogal gevoelig zijn tegenwoordig omdat er steeds minder mensen kijken (terecht!) en ook omdat bij de televisie vooral mensen werken die, net als de mensen die in de main stream media werken, alleen nog maar kunnen denken in termen van slachtoffers en daders, en uiteindelijk ging SNL door de knieën, bukte en bood excuses aan voor de persiflage van Aimee (dat is die vrouw met die enorme hazentanden).

EXCUSES! VOOR EEN FUCKING GRAP!

We zijn nu dus op het punt aanbeland dat een satirisch (!) bedoeld (in de praktijk pakt dat niet altijd even lekker uit, maargoed, de bedoeling is toch echt satire bedrijven) televisieprogramma excuses aanbiedt voor satire. 

Tsja. 

TSJA!

Ik kan SNL alleen nog maar aanraden per direct te stoppen met satire maken en zichzelf op te heffen. Ga wat anders doen, iets stichtelijks bij Disney ofzo, maar maak geen satire meer. 

Satire waarvoor excuses moet worden aangeboden, of erger, satire waarvoor ook daadwerkelijk excuses wordt aangeboden is mors- en morsdode satire. 

Voor satire geldt: never explain, never apologise.

En als het dan nog alleen SNL was, dat het probleem zich beperkt tot het toch altijd net iets politiek correctere Amerika, maar in Nederland zitten we blijkbaar met exact hetzelfde probleem. In Nederland trad onlangs een voor mij, en ik denk voor de meeste mensen, onbekende cabaretier op in het televisieprogramma van Arjen Lubach en die maakte grappen die doodsloegen. Kan gebeuren, het is een beetje het risico van het vak zeg maar, de eieren die worden gebroken om een omelet te maken, het hoort er bij, ik heb in elk geval nog nooit gehoord van een cabaretier, zelfs de allergrootsten niet, die altijd alleen maar grappen heeft gemaakt die succesvol waren, het is een kwestie van trial and error en soms slaat een grap dood en lacht het publiek niet, daar doe je niks aan, maar je wordt er wel beter door, als cabaretier dan, want je weet welke grappen wel en welke grappen niet werken. 

Enfin, de onbekende cabaretier maakte slechte grappen bij een door een miljoenenpubliek bekeken televisieprogramma (inmiddels kijken er alweer veel minder dan een miljoen mensen naar Lubach trouwens) en dus maakten andere media daar weer opmerkingen over, zoals bijvoorbeeld de heren van VI, want die houden wel van een potje drukken waar het écht pijn doet, dus, kortom, de slechte grappen werden enorm uitvergroot en de mislukte cabaretier in kwestie verschrikkelijk voor lul gezet.

Pijnlijk, hard, maar waar. Doe je niks aan. Echter, wat deed de cabaretier in kwestie, de laffe natte hond dat het is? 

HIJ BOOD ZIJN EXCUSES AAN VOOR DE SLECHTE GRAPPEN!

En er kwam geen doodseskader om hem tegen de muur te zetten en dood te schieten. Hij kreeg ook geen cabaretverbod, en ook kwamen er geen potige heren in witte uniformen om hem gedwangbuisd en al af te voeren en hem na een injectie met rustgevende middelen in een kamer met zachte witte wanden te plaatsen. 

Nope. Niets van dat alles. Wat raar is, want dat is toch wel het minste wat je een cabaretier die excuses (EXCUSES, GVD!) maakt voor grappen toewenst, zou je denken. 

Maar nee, het werd weer netjes uitgemeten in de slachtoffercultusmedia, alsof de onbekende cabaretier in kwestie zojuist een dapp´re daad had verricht. 

Hoera! Weer een dapper slachtoffer! Weer iemand die netjes knielt en bukt en meesmuilt en zijn hoofd op de grond legt en zijn nek ontbloot (‘Daar slaan met die bijl, merci!’), weer iemand die gedwee met de immer vals blaffende honden meeblaft. 

Hoera! Een nieuw laf slachtoffer! Laten we hem op een schild hijsen! Hoera! Laten we hem een nog groter podium geven! Subsidie desnoods! Laat de tranen maar vloeien! Snel! Geef hem champagne, een sigaar, een leunstoel en lik zijn voeten! Driemaal hoera voor het nieuwe slachtoffer, de man met de rubberen ruggengraat, de man zonder ballen, een lege rimpelzak bungelt doelloos tussen zijn benen, wat maakt het uit, iedereen is een huilende natte vrouw met hazentanden in het diepst van zijn wezen, iedereen een slachtoffer, iedereen het recht om te janken en te drammen!

Sorry! Excuses! Sorry dat ik slechte grappen maakte! Sorry dat ik mensen heb gekwetst! Sorry dat ik je heb gepersifleerd met je enorme hazengebit, wat je hebt, een enorm hazengebit met van die meterslange tanden wat echt helemaal niemand kan ontgaan en waardoor het godsonmogelijk wordt om ook maar iets anders te persifleren dan die enorme tanden van je, maar hee, nee, sorry, excuses hoor, we hadden je niet willen kwetsen, want oeioeioei stel je voor dat een Hollywood-miljonair gekwetst raakt, dat is eigenlijk al meteen gekwetst tot in het diepste wezen van de ziel natuurlijk. Ja, nee, als een Hollywoord-ster huilt vergaat de halve wereld, de andere helft bukt diep en vroom, elke traan van een verwende Hollywood-actrice verandert in een diamant, mits goed opgevangen in de kom van je blanke handen tijdens het in een te ruime lamswollen trui op de bank zitten terwijl je chocolade eet.

Laten we maar helemaal stoppen met de vrijheid van expressie en de vrijheid van meningsuiting en de vrijheid van eigenlijk alles want anders worden mensen gekwetst en straks komt Esma Linneman van de Volkskrant er achter en maakt ze 136 podcasts over ernstig gekwetste mensen en dat is dan allemaal weer de schuld van Geenstijl en van Andrew Tate en van eigenlijk alles en iedereen, als het maar niet de schuld van de islam of moslims is want die zijn ook voortdurend gekwetst en slachtoffer en in the end is het allemaal de schuld van toxische mannelijkheid. 

Met je hazengebit! En je meterslange tanden!